Çağdaş Sözlük

hükm ~ حكم

Lugat-i Naci - hükm ~ حكم maddesi. Sayfa: 358 - Sira: 7

Lugatı naci sözlüğü hükm maddesi. osmanlıcada hükm ne demek, hükm anlamı manası, hükm osmanlıca nasıl yazılır. Osmanlıca sözlükte hükm hakkında bilgi. Arapça hükm ne demek. Arapça osmanlıca sözlük. Farsçada hükm anlamı

حكم hükm ne demek. osmanlıca yazılışı anlamı manası..

حكم hükm يقول ما التركية . معنى حكم hükm اللغة التركية

حكم hükm می گویند آنچه ترکیه. معنای حكم hükm زبان ترکی

hükm ~ حكم güncel sözlüklerde anlamı:

HüKM ::: (Hüküm) Karar. Emir. Kuvvet. Hâkimlik. Amirlik. * İrade. Kumanda. Nüfuz. * Kadılık etmek. * Tesir. Cari olmak. * Makam. * Bir dâvanın veya bir meselenin tedkik edilmesinden so a varılan karar. * Man: Fikirler ve tasavvurlar arasındaki râbıtayı tasdik veya inkâr etmek.

hakem ::: (a. i.) : 1) iki hasım tarafın, aralarındaki anlaşmazlığı halletmek üzere, hâkim olarak seçtikleri kimse. 2) futbol, güreş, boks ve şâir spor oyunlarını başından sonuna kadar idare eden kimse.

hikem ::: (a. i. hikmet'in c.) : hikmetler.

hükm ::: (a. i. c. : ahkâm) : hüküm, emir, * komuta.

hükm-i Sdil ::: huk. adalet üzere verilmiş hüküm.

hükm-i gıyabî ::: huk. iki taraftan biri hazır olmadığı halde verilen hüküm.

hükm-i Karakuşî ::: (Karakuş hükmü) : mantığa uymıyan, hesaba kitaba gelmlyen hüküm.

hükm-i kaza ::: (kazanın hükmü) : her hususta Allah tarafından evvelce verilmiş olan hüküm.

hükm-i nizamî ::: serî hükümler, hâricinde kalan İşler İçin nizamiye mahkemelerince verilmiş hüküm.

hükm-i şer'î ::: şerîat îcâblarına göre verilmiş hüküm.

hükm-i ümmehât ::: fels. fr. matriarcat.

hükm-i vicahi ::: huk. iki taraf veya vekilleri hazır oldukları halde verilen hüküm.

hükm-i vicdanî ::: vicdana âit hüküm.

hükm-i zımnî ::: huk. [eskiden] zımnen vâki olan hüküm, [bir kimse diğer bir kimse aleyhine : "benim fifân şahıs zimmetinde sabit olacak şu kadar kuruş alacağıma onun emriyle kefil olmuş idin" diye dâva ve o kimse kefaleti ikrar ve borcu inkâr etmekle müddei, borcu ispat ederek hâkim dahî hükmetse bu hüküm kefil aleyhine sarahaten ve asil gaip aleyhine zımnen hükmolur].

hükm ::: hüküm, yargı.

hakem ::: hakem

hikem ::: hikmetler

hükm ::: hüküm , emir , yargı

hüküm ::: yargı , karar

hakem ::: ‬hakem

hikem ::: ‬hikmetler

hükm ::: ‬hüküm

hükm ::: emir

hükm ::: kesin karar

hakem ::: (a. i.) 1) iki hasım tarafın, aralarındaki anlaşmazlığı halletmek üzere, hâkim olarak seçtikleri kimse. 2) futbol, güreş, boks ve şâir spor oyunlarını başından sonuna kadar idare eden kimse.

hikem ::: (a. i. hikmet'in c.) hikmetler.

HÜKM :::

(Hüküm) Karar. Emir. Kuvvet. Hâkimlik. Amirlik. * İrade. Kumanda. Nüfuz. * Kadılık etmek. * Tesir. Cari olmak. * Makam. * Bir dâvanın veya bir meselenin tedkik edilmesinden sonra varılan karar. * Man: Fikirler ve tasavvurlar arasındaki râbıtayı tasdik veya inkâr etmek.

Diğer Osmanlıca Sözlüklerde: