iBTiDA' ::: Benzeri olmayan bir şey yaratmak. (Bak: İbdâ')

ibtidâ' ::: (a. i. bed'den.) : 1) başlama. 2) başlangıç. 3) zf. ilkin, en önce, başta.

ibtidâ-i dâhil ::: medreselerden orta tahsili verenler.

ibtidâ-ı hâriç ::: medreselerdeki üç tahsil derecesinden ilki.

ibtidâ-yi cülus ::: tahta çıkışın, hükümdarlığın başlangıcı.

ibtidâ ::: (a. i.) : (bkz. : ibda').

ibtidâen ::: (a. zf.) : başlangıç olarak, en önceden.

ibtida' ::: benzeri olmayan bir şey yaratmak

ibtidâ ::: (a. i.) (bkz. : ibda').

ibtidâen ::: (a. zf.) başlangıç olarak, en önceden.

İBTİDA' :::