AN ::: En kısa bir zaman. Lahza. Dem. Cüz'i bir zaman.

aN ::: f. Uzağı gösteren işâret ismi. Şu. Bu. O. * Güzellik câzibesi. Melâhat. Güzellik. * Cemi edâtı. Kelimenin sonuna getirilerek cemi' yapılır. Meselâ: Âlimân: Âlimler. Anân: Onlar. Merdân: Adamlar. İnsanlar. Zenân: Kadınlar.Kelimenin sonuna getirilerek sıfat edatı yapılır: Ters: Korku. Tersân: Korkak.Kelimeyi zarf yapar. Güyân: Söyliyerek.

AN ::: Arabçada harf-i cerrdir. Ekseri ismin, kelimenin başına getirilir. Türkçe karşılığı "den, dan" diyebiliriz. Bedel için olur. Meselâ: $Ona bedel ben geldim, cümlesinde olduğu gibi. Tâlil için olur. Bu'd yerinde kullanılır. Zarfiyyet için, mücâveze için ve harf-i cerr olan "min" mânasına, "bâ" mânasına, istiâne için, zâid olur. (Te'kid için) Temim kabilesinin an'anesine göre, hemzeyi, ayn harfine benzeterek "En: "yerinde (An: ile telâffuz edilir. Cânib (taraf, cihet, yan) mânasına da gelebilir.

ân ::: (f. i.) : 1) güzellik cazibesi, alım. 2) (f. s. c. : ânân) : şu, bu.

ân ::: (a. i. c. : ânât, evân) : lâhza, pek az bir zaman.

ân-be-ân ::: gittikçe, yavaş yavaş.

- ân ::: (f. e.) : 1) cemi, * çoğul edatı. şâh-an şahlar. Zen-ân : kadınlar.' 2) sıfat edatı. Hiras-ân : korkak. 3) kelimeyi zarf yapar. Gûy-ân : söyleyerek.

ân ::: en kısa zaman.

An :::

1. Zamanın bölünemeyecek kadar kısa parçası, lahza
   Örnek: Emaneti bir an önce evine götürseler, iyi olur. A. İlhan


2. İki tarla arasındaki sınır.


3. Zihin.

ân ::: -dan , çoğul eki -ler , -lar , alım , cazibe , an

ân ::: ‬an

an ::: ‬den

an ::: -dan

ân ::: ‬çoğul eki -ler

ân ::: -lar

ân ::: zarf yapan ek -erek

ân ::: -arak

ân ::: ‬alım

ân ::: cazibe

ân ::: hava

ân ::: (f. i.) 1) güzellik cazibesi, alım. 2) (f. s. c. : ânân) : şu, bu.

- ân ::: (f. e.) 1) cemi, * çoğul edatı. şâh-an şahlar. Zen-ân : kadınlar.' 2) sıfat edatı. Hiras-ân : korkak. 3) kelimeyi zarf yapar. Gûy-ân : söyleyerek.

an ::: dakika, lahza, zihin

AN :::

ÂN :::